Έχετε νιώσει ποτέ στον ύπνο σας πως μια σκιά σας πλησιάζει από άγνωστη προέλευση,σας ακινητοποιεί και σας παίρνει την ψυχή?Νιώσατε τον τρόμο, σαν να βρίσκεστε σε πλήρη παράλυση – αβοήθητος – χωρίς καμία ελπίδα για άμυνα?Τί συμβαίνει όταν κοιμόμαστε και ποια άγνωστα πλάσματα-οντότητες μας περιβάλλουν,χορεύοντας τριγύρω μας ενώ εμείς αγνοούμε παντελώς την μορφή και τις προθέσεις τους?
Πρόκειται για τον κόσμο των σκιών!Έναν κόσμο άυλο και παράλληλο,όπου κατοικεί η γριά μόρα και ο βραχνάς. Για το μυστήριο αυτό έχουν ερευνήσει πολλοί μελετητές του μεταφυσικού.Υπάρχει ωστόσο μια επιστημονική εξήγηση του φαινομένου ή πρόκειται για ένα μεταφυσικό (μετά-την φύση) γεγονός? Τί λένε στις προσωπικές τους μαρτυρίες άτομα που έζησαν τον εφιάλτη της «σκιάς» / της «μόρας» και πως το αντιμετώπισαν?
Ποιά είναι η γριά Μόρα?
Το φαινόμενο της Μόρας είναι γνωστό από την παράδοση περισσότερο.Είναι κάτι συνηθισμένο και παρατηρείται εδώ και χιλιάδες χρόνια.Η Μόρα είναι το φαινόμενο κατά το οποίο κυρίως όταν ήμαστε ξαπλωμένοι και σε χαλάρωση την ώρα του ύπνου ή σε υπναγωγικά στάδια,νοιώθουμε μια επίθεση από κάτι ξένο να μας πλακώνει,να μην μας επιτρέπει να αναπνεύσουμε και συχνά αυτό συνοδεύεται από οπτασίες από μορφές σκοτεινές,σκιώδεις.Αυτό είναι που έχει μείνει και στην παράδοση να λέμε σαν Μόρα ή Βραχνά.Είναι το αντίστοιχο του σαξονικού nightmare ενώ η μόρα η βαλκανική είναι το nightmare των άγγλων.
Ένα πραγματικό φαινόμενο!
Πραγματικό είναι με την έννοια του οτιδήποτε αντιλαμβανόμαστε εμείς σαν αληθινό,εγώ θα το ονόμαζα πραγματικό.Η διάκριση του πραγματικού με το αληθινό για μένα είναι λεπτή και δεν έχει να κάνει με το αν κάποιος αντιλαμβάνεται κάτι με τον Α ή με τον Β τρόπο,όσο με τα αν υπάρχει κάτι πραγματικά που να προκαλεί ένα ερέθισμα ώστε ο άλλος να το αντιληφθεί με κάποιο τρόπο.Η επιστήμη το εξετάζει και το διερευνά σαν φαινόμενο το οποίο μπορεί να προκαλείται από τον οργανισμό.Η παράδοση πάλι έχει τις δικές τις ερμηνείες – ότι πρόκειται για ένα πλάσμα το οποίο έρχεται και επιτίθεται.Η αλήθεια λοιπόν,είναι κάπου στη μέση!
Υπάρχουν διάφορες μορφές που παραδοσιακά μπορεί να παίρνει αυτό το φαινόμενο,όπως,η γριά ή ένα μικρό πλάσμα με ένα σκουφί.Τέτοιες καταγραφές έχουνε γίνει από τον Νικόλαο Πολίτη από τις αρχές του 20ου αιώνα,τέλη 19ου αιώνα.Υπάρχουν παραδόσεις και παραδοσιακές ρύσεις που αφορούν αυτό το πράγμα:Λένε ότι «με πλάκωσε η Μόρα» ή «έβγαλα το Βραχνά».
Μόρα – μια συμφωνία σιωπής?
Εκείνο που περιγράφει ένας άνθρωπος που έχει έρθει σε επαφή με την Μόρα είναι ένα βίωμα του.
Συνήθως όμως αποφεύγει να το περιγράψει γιατί φοβάται.Είναι συνήθως κάτι που το καταπνίγει.Δεν είναι πολλές φορές που αυτός που βιώνει κάτι τέτοιο – χωρίς κάποιο έναυσμα – θα βγει να μιλήσει αριστερά και δεξιά.Παρόλα αυτά είναι πάρα πολύς ο κόσμος που το βιώνει.
Σε μια στατιστική έρευνα που είχε κάνει ο Χάφορντ πριν από 20 χρόνια,έδειξε ότι τουλάχιστον ένα 15% έχει αντίστοιχα βιώματα έστω και μία φορά στη ζωή του και αυτό είναι το βίωμα που μένει στον άνθρωπο και το οποίο θα περιέγραφε.Το βίωμα είναι αναμφισβήτητο.Δεν είναι ένα παραμυθάκι.Είναι βίωμα!
Το βίωμα της Μόρας.
Αυτό που βιώνει κανείς το αντιλαμβάνεται περισσότερο σαν αίσθηση ότι κάτι του επιτίθεται,κάτι τον πλακώνει,κάτι τον δυσκολεύει να αναπνεύσει.Και συχνά αυτό το κάτι το βλέπει κιόλας με πολύ συγκεκριμένες μορφές.Μορφές σκιώδεις που συνήθως θυμίζουν κάποιον σκοτεινό κουκουλοφόρο ή – ανάλογα πως την ερμηνεύει κανείς – σαν γυναικεία μορφή με κουκούλα, μαντίλα ή κάποιος τύπος με καπέλο άλλοτε ημίψηλο άλλοτε σε στυλ καουμπόικο.
Ουσιαστικά τη σιλουέτα βλέπουνε ή και κάποιο πλάσμα που είναι καθισμένο πάνω τους ή τους πιέζει.Είναι μεγάλη συζήτηση το αν αυτό είναι γέννημα του εγκεφάλου τους ή είναι κάτι το οποίο έρχεται πραγματικά πάνω τους εκείνη τη στιγμή. Πιστεύω ότι η αλήθεια είναι κάπου ενδιάμεσα.Η εναλλακτική άποψη των ερευνητών είναι ότι πραγματικά αφορά κάποια άλλα πλάσματα τα οποία μπορεί να είναι οντότητες από κάποιες άλλες διαστάσεις,μπορεί να είναι κάποια δαιμονικά πλάσματα.Από την άλλη πλευρά η άποψη της ψυχιατρικής, ψυχολογίας κάνει λόγο για παραίσθηση ουσιαστικά που προκαλείται για τον Α ή Β λόγο από κάποιον μηχανισμό στον άνθρωπο.Ωστόσο η δική μου έρευνα έχει δείξει ότι υπάρχει ένα ερέθισμα εξωτερικό το οποίο επικοινωνεί και εσωτερικά με τον άνθρωπο και η μορφή που βλέπουμε δεν έχει τόση μεγάλη σημασία.Είναι απλά ένα μέσο που επικοινωνούμε με το περιβάλλον και έτσι το αντιλαμβανόμαστε!
Οι άνθρωποι δεν κοιμούνται όταν βλέπουν την Μόρα!
Οι περισσότερες μαρτυρίες λένε ότι η Μόρα εμφανίζεται όταν οι άνθρωποι είναι ξαπλωμένοι στο κρεβάτι τους σε απόλυτο σκοτάδι.Υπάρχουν και μαρτυρίες για ανθρώπους που δεν έχουν καμία σχέση με αυτά τα στάδια.Βλέπουν αντίστοιχες μορφές σε εντελώς διαφορετικές συνθήκες.Κατά κανόνα,σύμφωνα με τις περισσότερες μαρτυρίες συμβαίνει την ώρα που είναι προς τα στάδια πριν και μετά από τον βαθύτερο ύπνο δηλαδή σε υπναγωγικό στάδιο το οποίο είναι ένα λεπτό χρονικό σημείο γιατί την ίδια στιγμή υπάρχει και η ζυγαριά μεταξύ συνειδητού και ασυνειδήτου που αρχίζει και μετακινείται από τη μία και την άλλη μεριά. Προσωπικά πιστεύω ότι είναι μια στιγμή που μπορεί να ανοίξει μία πύλη μέσα από την οποία μπορείς να επικοινωνήσεις με κάποιον άλλο χωροχρόνο ή μια άλλη διάσταση.
Πώς θα καταλάβω ότι δέχομαι την επίθεση της Μόρας?
Η επιστήμη μπορεί να λέει «η μόρα είναι αυτό μόνο όταν έχεις πέσει για ύπνο».Να μην δέχεται ότι το άλλο είναι μόρα,ενώ έχει όλα τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά. Έγκειται στον κάθε ερευνητή ουσιαστικά να αποδεχτεί ποια από τα χαρακτηριστικά που συνοδεύουν αυτό το φαινόμενο είναι κύρια και ποια είναι δευτερεύοντα.Αυτό έχει συμβεί μέχρι στιγμής και στην οποιαδήποτε βιβλιογραφία ή σε οποιοδήποτε ερευνητή που διερευνά αυτό το φαινόμενο.Υπάρχουν 5-6 χαρακτηριστικά:1. αν είσαι ξαπλωμένος, 2. αν είσαι σε χαλάρωση, 3. αν νοιώθεις την αίσθηση της πίεσης στο στήθος, 4. αν νιώθεις ότι δεν μπορείς να αναπνεύσεις, 5. να μην μπορείς να κουνηθείς που είναι το βασικότερο όλων – η ακινητοποίηση της στιγμής 6. και βέβαια οι εικόνες που βλέπεις ή όλες αυτές οι αισθήσεις που αφορούν αυτό το θέμα.
Η μυστική δύναμη πίσω από την μόρα.
Έχω καταλήξει μέσα από την έρευνά μου ότι πολλά διαφορετικά φαινόμενα μεταξύ τους,όπως είναι η Μόρα,όπως είναι τα πόλτεργκάϊστ και διάφορες άλλες περιπτώσεις,ακόμα και οι δαιμονισμοί,σχετίζονται με τη Σκιά.Αυτή είναι μια δύναμη η οποία γίνεται αντιληπτή από τον άνθρωπο με ποικίλους τρόπους.Ένας πολύ συχνός και συνήθης τρόπος είναι η Μόρα. Αλλά εκτός από αυτό γίνεται αντιληπτή και με άλλους τρόπους όπου η παράδοση ή η επιστήμη,επειδή συνηθίζουν να κατηγοριοποιούν τα φαινόμενα δημιουργώντας την ψευδαίσθηση ότι τα καταλαβαίνουν ώστε να νοιώσουν ότι δεν τους είναι κάτι τελείως άγνωστο,βάζουν αυτές τις διακρίσεις.Στην ουσία υπάρχει το ερέθισμα,υπάρχει η δύναμη που γεννάει αυτό το ερέθισμα.Αν μου συνέβαινε όρθιος και σηκωνόντουσαν και κυκλοφορούσαν αντικείμενα στον αέρα θα έλεγα « είναι ένα δαιμονικό πνεύμα πολτεργκάϊστ».
Πώς θα αντιμετωπίσω την Μόρα?
Η αντιμετώπιση γίνεται συνήθως ενστικτωδώς και αυθόρμητα.Αυτό που πολύ συχνά καταμαρτυρείται είναι ότι όταν κανείς νοιώσει ότι φτάσει στο έπακρο,εκεί που δεν αντέχει,φοβάται ότι θα πεθάνει, καταπιεσμένος, δεν μπορεί να κουνηθεί,έχει πανικοβληθεί, έει μια προσευχή και εκεί λύνεται ο πολιορκητικός κλοιός.Πιστεύω ότι αυτό λειτουργεί,επειδή ακριβώς το άτομο επικεντρώνει όλη του τη δύναμη της αντίστασης πάνω σε ένα σύμβολο που εκείνη τη στιγμή είναι η προσευχή.Πολύ συχνά μπορεί να είναι το «Ιησούς Χριστός νικά και όλα τα κακά σκορπά».Πάρα πολλές φορές το έχω ακούσει αυτό στις εκατοντάδες μαρτυρίες που έχω ακούσει για τέτοια περιστατικά.Περισσότερο αυτό που βοηθάει είναι ένα σύμβολο στο οποίο μπορεί κανείς να εστιάσει και να επικεντρωθεί τη συγκεκριμένη στιγμή με όλη του τη συνείδηση,προβάλλοντας αυτή την αντίσταση.Αυτό είναι κάτι που αποδεσμεύει τον μάρτυρα εκείνη τη δεδομένη στιγμή.
Πιο “εύκολοι” στόχοι της Μόρας, τα παιδιά!
Περισσότερο επιρρεπείς είναι τα παιδιά,με την έννοια ότι είναι πιο ευάλωτα.Από πολύ μικρά ηλικία τα παιδιά έχουν τέτοιες εμπειρίες.Οι μεγάλοι,δεν δίνουν μεγάλη βάση σε αυτές τις μαρτυρίες,παρόλο που εκείνοι όταν ήταν παιδιά είχαν αντίστοιχες εμπειρίες και αυτό είναι κάτι που ξεχνιέται.
Καθώς το άτομο μεγαλώνει εισέρχεται μέσα σε ένα σύστημα που ουσιαστικά περιορίζει την αντιληπτική ικανότητα και το κάνει να συντονίζεται με συγκεκριμένες συχνότητες και να μειώνει το εύρος του πεδίου της πραγματικότητάς του. Τα παιδιά έχουν πάρα πολλές ανοιχτές συχνότητες,επειδή είναι πιο ανοιχτά.Συνεπώς έχουν πολύ περισσότερες τέτοιες εμπειρίες.Αυτό δεν αποκλείει τους ενήλικες οι οποίοι έχουν τέτοιες εμπειρίες.Μπορεί να συμβεί σε άτομο ηλικίας 30-40 χρονών,δεν έχει σημασία.
Η μόρα και η κληρονομικότητα.
Η κληρονομικότητα από γονιό σε παιδιά ή από παππού σε εγγόνια,παίζει κάποιο ρόλο στην εκδήλωση της μόρας,αλλά όχι με την έννοια ότι υπάρχει ένα γονίδιο κάποιας νόσου ή κάποιας προδιάθεσης για ασθένεια ή δυσλειτουργία. Περισσότερο σχετίζεται με το ότι κάποια άτομα είναι πιο ευαίσθητα στο οπτικό φάσμα αντίληψης, όπως για παράδειγμα,άτομα με αυξημένη έκτη αίσθηση.
Αυτό σε κάποιο βαθμό μεταφέρεται και κληρονομικά. Ενώ δεν πρέπει να αποκλείουμε το γεγονός ότι πολύ συχνά τα άτομα που είναι της ίδιας οικογένειας μεγαλώνουν στο ίδιο σπίτι,συνεπώς αν το σπίτι έχει πρόβλημα τότε το έχουν δει όλα τα μέλη της.
Μόρα ή αλλιώς,Λίλιθ!
Μία εκδοχή είναι ότι η Μόρα είναι η Λίλιθ (Lilith) η πρώτη γυναίκα του Αδάμ ή μια από της τρεις κόρες της.Όπως αναφέρουν τα γνωστικά κείμενα και τα απόκρυφα της Παλαιάς Διαθήκης η Λίλιθ αποχώρισε από τον Παράδεισο για δύο πιθανούς λόγους:1. Ήταν εκείνη που μύησε τον Αδάμ (μετά από προτροπή του Σατανά) στην απόλαυση του σεξ.Ήταν δηλαδή εκείνη που του δίδαξε ότι το σεξ δεν είναι μόνο για αναπαραγωγή αλλά και για ευχαρίστηση και αυτό εξόργισε τον Θεό και την εξόρισε.2. Ο Αδάμ προσπάθησε να βιάσει την Λίλιθ κι εκείνη τρομαγμένη έφυγε από τον Παράδεισο.Ο Αδάμ,λυπήθηκε για την φυγή της Λίλιθ και ζήτησε από τον Θεό να του την φέρει πίσω.Εκείνος έστειλε τους 3 αγγέλους να την βρουν και να την φέρουν πίσω,όπου την βρήκαν κάπου στην Μεσοποταμία.Την παρακάλεσαν επανειλημμένα να επιστρέψει αλλά εκείνη αρνήθηκε.Τους είπε επίσης ότι για τους αιώνες των αιώνων,θα επισκέπτεται τα μικρά παιδιά στον ύπνο τους και θα τα πνίγει,για να εκδικηθεί.Οργισμένοι οι άγγελοι,την απείλησαν ότι θα ξεσηκώσουν την θάλασσα να την πνίξουν.
Η Λίλιθ άρχισε να κλαίει και να τους παρακαλάει να την λυπηθούν.Όντως οι άγγελοι υπέκυψαν στα παρακάλια της και εκείνη για «ανταμοιβή» ορκίστηκε ότι δεν θα πειράζει τα παιδιά που θα έχουν τα ονόματα των 3 αυτών αγγέλων γραμμένα πάνω στην κούνια τους (εξʼ ου και το χαρτί/περγαμηνή).Τώρα,γιατί την άφησαν να φύγει παρόλο που δεν πήρε τον λόγο της πίσω (ότι δηλαδή θα εκδικηθεί),είναι ένα ερώτημα χωρίς απάντηση.Αλλά η Βίβλος βρίθει από τέτοια ερωτήματα έτσι κι αλλιώς.
Για να ολοκληρώσω την ιστορία,στην συνέχεια λέγεται ότι ο Σατανάς την έκανε γυναίκα του και αρχόντισσα όλων των σκοτεινών υπάρξεων.
Λέγεται επίσης ότι η Λίλιθ είναι και το πρώτο Βαμπίρ.Από τότε στοιχειώνει τα όνειρα των ανδρών και κάνει έρωτα μαζί τους,επιτίθεται στις έγκυες γυναίκες και τελικά τις σκοτώνει.
Σύμφωνα με τα κείμενα εμφανίζεται και αυτή μαυροφορεμένη.Μία πιο ορθολογική εξήγηση είναι πως η Μόρα είναι “ψυχικός βρικόλακας” δηλαδή μια σκεπτομορφή που δημιουργεί κάποιος και την στέλνει στον ύπνο κάποιου άλλου.Μία μορφή ενέργειας που προσπαθεί να πάρει την ενέργεια του θύματος (ή το αίμα του όπως γνωρίζουμε στις γνωστές ιστορίες με του βρικόλακες) και τελικά το θύμα πεθαίνει.Το να προστατευτεί κάποιος από την Μόρα είναι πολύ δύσκολο.Για προστασία υπάρχουν πολλά ξόρκια,αλλά λέγεται ότι το πιο αποτελεσματικό είναι να γράψεις σε ένα χαρτί τα ονόματα των τριών αγγέλων που έστειλε ο Θεός να την καταδιώξουν (την Λίλιθ) όταν έφυγε από τον Παράδεισο,ο Σανβί,ο Σανσαβί και ο Σαμενγκελάφ.
Πάντως, άπαξ και σε επισκεφτεί,κανένα ξόρκι δεν πρόκειται να πιάσει.Το μόνο που θα σε σώσει είναι το θάρρος και το θράσος.
Πρέπει να την κοιτάξεις ίσια στα μάτια και να της δείξεις ότι δεν την φοβάσαι!Η Μόρα δεν εμφανίζεται μόνο μία φορά αλλά για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα ή ακόμα και για μια ολόκληρη ζωή.
Μύθος ή πραγματικότητα?Κανείς δεν ξέρει!
Εκατοντάδες άτομα τα οποία δεν σχετίζονται καθόλου με τον κόσμο του απόκρυφου έχουν αναφέρει παρόμοια περιστατικά σαν αυτό της Μόρα.
Πηγή: https://www.facebook.com/pages/Tromaktikes-istories/166051860091240
Το φαγητό δεν είναι σπουδαίο. Οι ομαδάρχες είναι λίγο περίεργοι. Κι ο διευθυντής της κατασκήνωσης, ο θείος Αλ, μάλλον είναι τρελός.
Ο μύθος λέει ότι λυκάνθρωπος γίνεσαι μόνο άμα σε δαγκώσει άλλος λυκάνθρωπος.
Το να καείς πάνω στο παλούκι ήταν συνήθως η τελευταία στάση στο μακάβριο ταξίδι του βασανισμού, μιας και η τεχνική αυτή ήταν μοιραία για τη ζωή του θύματος. Σε επίπεδο ιδεών, η λειτουργία του παλουκιού παραήταν απλή: ένας σωρός από ξερά ξύλα με ένα παλούκι στο κέντρο, γύρω από το οποίο δενόταν το θύμα, ήταν το λαχταριστό σκηνικό για μια φωτιά που θα τον κατέκαιγε. Έπαιρνε συνήθως μισή ώρα μέχρι να χάσει το θύμα τις αισθήσεις του, όταν ωστόσο ο άνεμος απομάκρυνε τη φλόγα από το ανθρώπινο κορμί, το βασανιστήριο μπορούσε να κρατήσει μέχρι και 2 ώρες. Το παλούκι ήταν ο τελευταίος σταθμός στο βασανιστήριο, το σώμα ήταν λοιπόν ήδη κακοποιημένο μέχρι να φτάσει η ώρα του για την πυρά. Οι Ιεροεξεταστές έδωσαν μάλιστα στον τροχό μια άλλη νότα φρίκης: πριν να δεθεί το σώμα στο παλούκι, η γλώσσα του θύματος γινόταν «σάντουιτς» ανάμεσα σε δύο καυτές πλάκες σιδήρου. Κι αυτό γιατί η πρησμένη γλώσσα του θύματος το εμπόδιζε να μιλήσει καθαρά, κάνοντας κατόπιν τις κραυγές του πάνω στη φωτιά ακόμα πιο τρομακτικές, ακόμα πιο συναρπαστικές για το αδηφάγο πλήθος!
Tromaktikes Istories 
